Τήνιοι Δρομείς στην Αθήνα (Ημιμαραθώνιος)

Η ομάδα που γεννήθηκε στο νησί στη μέση του καλοκαιριού ταξίδεψε για άλλη μια φορά, με αφορμή τον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας. Αυτή τη φορά ήμασταν πολλοί . Συναντήσαμε ακόμα περισσότερους.

  Γνωρίζοντας επί το πλείστον αγώνες με 100 και 200 άτομα μας κάνει εντύπωση που τρέχουμε  με τόσο κόσμο γύρω μας.
Η αίσθηση ότι δε μένεις ποτέ μόνος σε όλη τη διαδρομή είναι περίεργη και δε συνηθίζεται εύκολα. Το τρέξιμο είναι κατά βάση μοναχικό άθλημα και γίνεται πιο μοναχικό όταν ανεβαίνουν τα χιλιόμετρα. Οι μεγάλες πόλεις έχουν αυτή την αντίθεση. Τρέχεις μόνος, παρέα με χιλιάδες. 

 Η δρομική παρέα του νησιού μεγάλωσε αλλά έχει πάντα χώρο για παραπάνω άτομα. Ένα ετερόκλητο πλήθος που τους δένει …ο δρόμος. Υπάρχει ο παλιός που έτρεχε όταν στο  Μαραθώνιο είχαν μόλις 150 εγγραφές, υπάρχει ο γρήγορος στο 5αρι , ο δυνατός που ανέβαινε τα σκαλιά των Υστερνίων απνευστί, ο αντοχιτζής με τόσα χιλιόμετρα στην πλάτη που δεν τα κάνεις ούτε με μηχανή, ο  πείσμων που δεν τα παρατά, ο «κρυώνω»,  ο ταλαντούχος, ο τουρίστας, ο «τρέχω για την υγεία» και ο «τρέχω για να ξεσκάσω» ο μαζεμένος πιτσιρικάς και το θρασίμι, η ντροπαλή, η φιλόδοξη,  ο Αθηναίος, ο λιγομίλητος και και και όσοι πιστοί προσέλθετε.  Τους συναντάς στον Άη Φωκά, στα Κιόνια, στο Ξώμπουργο . Τους βλέπεις κάτι βράδια με φακούς στο κούτελο. Διασταυρώνονται και χαιρετιούνται με ένα νεύμα, με μια κίνηση του αντίχειρα, με δυο λέξεις,  κωδικοί επικοινωνίας της Μυστικής  Δρομικής Εταιρείας . Κυριακή πρωί  προσκυνούν  στην εκκλησία του Λονγκ Ραν και ασπάζονται τις εικόνες των βουνών της Τήνου. Τρέχουν για να νικήσουν τον εαυτό τους.  Είναι εξωγήινοι, είναι δρομείς και είναι Τήνιοι.